Tutoyeren, ja hoezo? Is toch gewoon communiceren?
De gemiddelde Surinaamse peuter krijgt al vroeg te horen dat hij of zij met 2 woorden dient te praten en woorden als 'u' en geen 'jij' te gebruiken. In de directe omgeving reageren alle ooms en tantes meteen, mocht het kind vergeten zijn zich niet aan deze 'regel' te houden. En de trotse oma's onder elkaar die vol liefde spreken over dat welopgevoede buurmeisje of hun eigen kleinkinderen. 'Als dat kind zo communiceert dan heeft het respect'. Wel nu, anno 2015 is deze ongeschreven regel geen norm maar meer een uitzondering.

'Ja wij communiceren nu eenmaal beter en hebben veel meer middelen om dat te doen'. Tja zolang het kind beleefd blijft toch. Tutoyeren is een manier van communiceren dat in verhouding staat tot de boodschap die men wil overbrengen, de relatie tot de ander verklaart en uiteindelijk de fase van deze relatie aangeeft. Het moment voor het tutoyeren kun je vergelijken met het spontaan bezoeken van je vrienden thuis of iemand bij het begroeten drie kusjes op de wang te geven. De ander geeft aan wanneer het moment van tutoyeren is bereikt. 'Nee, je hoeft niet steeds u te zeggen of meneer'. Tutoyeren staat in relatie met de cultuur en de normen & waarden die hierbij horen. Het geeft richting aan de boodschap, verklaart de relatie met de ander en stelt menigeen in de gelegenheid de communicatie op den duur te optimaliseren. Tutoyeren is een taal, een leefwijze, een bindmiddel, een manier van communiceren in verschillende groepen. Wil jij tot die groep behoren dan zul jij je moeten verdiepen in die bewuste (zakelijke) omgeving en de cultuur moeten omarmen die erbij hoort. Alleen dan kom je niet voor 'communicatie verrassingen' te staan. Tutoyeer dus pas als jij je bewust bent van de kracht van jouw boodschap en de relatie die erbij hoort wederzijds is goedgekeurd.

Auteur: Angela van der Kooye